چیزی که این روزها بیشتر به آن نیاز داریم، کم شدن احتیاجات است! شاید این خود نوعی تناقض به حساب بیاید اما وقتی در ژرفای آن مینگریم میبینیم که زیاد هم بیراه نیست! اینکه در بدو ورود به هر عرصه ای دوست داریم پیشتاز باشیم و به نوعی این کمال گرایی را به دیگر ابعاد شخصیت خود اشاعه دهیم خود نوعی خلا نیازهاست. یعنی حفره هایی درون شخصیت شکل میگیرد که با دغدغه پر میشود، با نیاز پر میشود با گرایش به خواستن، پر میشود. مصداق بارزش همین کانالیزه شدن #تلگرام است! شبکه ای اجتماعی که به جای پیوند روابط دور، موجب گسستن روابط نزدیک شده است و اینطور میشود که میبینیم هر فرد برای خود کانالی جداگانه دارد و به عقیده خودش حرف هایش را آنجا میزند! اما حرف بی مخاطب بی شباهت هم به کوبیدن میخ در سنگ نیست! اینکه میبینیم روز به روز برخی کانال ها بزرگ و بزرگتر و خرده ریزه کانال های بدون عضو یا کم عضو، روز به روز بیشتر میشوند، خود دلیلی بر این ادعاست. شما چند #کانال در گوشی خود دارید؟ چند گروه خانوادگی یا دوستان؟ چند چت شخصی؟ اگر تعداد کانال های شما بیشتر از دو مورد دیگر است بدانید که استفاده نادرستی از تلگرام خود میکنید و اگر مجموع این سه دسته از بیست عدد بیشتر است بدانید که شما دچار توهم زندگی هستید و این فضای مجازیست که برای شما تعیین تکلیف میکند!